Piotr ma 49 lat i jest najbardziej pogodną i uśmiechniętą osobą jaką znam. Dusza towarzystwa, a wszędzie, gdzie się pojawia, wprowadza radość i dobry nastrój. Osoby z jego otoczenia twierdzą, że można przy Nim „naładować akumulatory”, bo emanuje pozytywną energią i dobrocią.

Piotr od urodzenia ma niepełnosprawność intelektualną, z duszą i głową małego, niewinnego dziecka (wg. specjalistów na poziomie 5-latka). Uwielbia śpiewać, grać na gitarze, tańczyć, budować wieże z klocków.

Na co dzień jest uczestnikiem ŚDS w Rzepinie. Zawsze był bardzo aktywny, lubił spędzać czas na basenie, jeździć rowerem, aktywnie uczestniczył w życiu Stowarzyszenia „SŁONECZKO” w Rzepinie.

Niestety 8 listopada 2024 r. wszystko się zmieniło w jednej chwili. Podczas pobytu nad morzem, nieszczęśliwie upadł, w wyniku czego doznał urazu głowy i przeszedł 2 operacje. Potem było zapalenie płuc, śpiączka farmakologiczna, respirator i bakterie szpitalne oporne na leczenie. I jakby tego było mało, w momencie, kiedy szykowaliśmy się po 3 miesiącach do domu, pojawiła się padaczka, która spowodowała dramatyczne pogorszenie stanu zdrowia. W tej chwili jego stan jest określany jako stan minimalnej świadomości, nie może się porozumieć z otoczeniem ze względu na rurkę tracheotomijną i jest karmiony przez PEG-a. Licząc na wsparcie dobrych ludzi i efekty rehabilitacji, wierzymy, że Piotrowi uda się wrócić, chociaż w części, do jego sprawności i będzie w dalszym ciągu zarażać nas wszystkich swoim uśmiechem i pozytywną energią. Z serca dziękuję wszystkim za okazaną pomoc, Violetta - Siostra Piotra