Z cukrzycą zmagam się od wielu lat. Ta choroba, krok po kroku zabiera mi zdrowie i sprawność.  Mimo, że mam 68 lat i nie jestem już najmłodszy, to chce walczyć o swoje zdrowie i życie. Podejmuję walkę nie tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla mojego syna. Mój syn jest osobą z niepełnosprawnością więc w codziennym życiu wspieramy się i pomagamy sobie wzajemnie. Mimo, że choroba postępowała i z roku na rok pojawiały się kolejne jej symptomy oraz choroby współistniejące to z całych sił starałem się wieść normalne życie tj. zajmowałem się zarobkowo prowadzeniem  jednoosobowej działalności gospodarczej, gdyż w handlu przepracowałem blisko 40 lat.  Na co dzień byłem aktywną osobą uprawiałem sport jeżdżąc amatorsko na rowerze. Moje osiągnięcie, z którego jestem dumny to przejechanie blisko 60 tys kilometrów. Kolarstwo to moja pasja, ale też mój sposób na ucieczkę od choroby. Podczas tych godzin na rowerze, z głowy uciekały problemy, serce wypełniała radość z otaczającego mnie piękna i tej wolności, którą czułem. Dziś nie czuję już wolności … Ponieważ dbałem o siebie i regularnie przyjmowałem leki sądziłem, że chorobę mam pod kontrolą. Tak było do grudnia 2020 r. Zaczęło się niewinnie, na palcu lewej stopy pojawiła się mała ranka. I to małe znamię stało się początkiem mojego koszmaru. Pojawiła się niestety martwica, która zaczęła się rozwijać. Na konsultacji z lekarzem chirurgiem usłyszałem straszną diagnozę, której echo słyszę do dziś - amputacja albo śmierć. Miałem do wyboru  jak  to powiedział lekarz amputowanie nogi w obrębie uda lub śmierć, ponieważ infekcja w postaci zgorzeli mogła trafić aż do serca. Wybrałem to pierwsze bo mam jeszcze dla kogo żyć. Ponieważ byłem wcześniej aktywną osobą, bardzo cieżko jest mi pogodzić się z utratą nogi, dlatego z całych sił pragnę walczyć o powrót do sprawności. Niestety sam w tej walce sobie nie poradzę. Koszt zakupu protezy przekracza moje skromne możliwości finansowe, dlatego zwracam się do Państwa o pomoc w zebraniu niezbędnej kwoty. Zakup protezy nie jest niestety dla mnie opcją, jest koniecznością nie tylko ze względu na mojego syna, dla którego nie chcę być ciężarem, ale przede wszystkim dlatego, że zmagam się z miażdżycą, problemami krążeniowymi i przy braku ruchu mogą zrobić się zakrzepy, które mogłyby wywołać kolejny dramat w moim życiu. Bardzo proszę nie bądź obojętny i pomóż mi! Kazimierz