Przed chorobą parę lat pracowałam na produkcji. Korzystałam z życia, lubiłam spędzać czas na świeżym powietrzu z moim ukochanym psem. W 2022 roku zdecydowałam się na wykonanie odważnego kroku i założyłam własną działalność gospodarczą, żeby spełnić swoje marzenia. Niestety rok po jej otwarciu poszłam na operację usunięcia endometriozy. Miało się skończyć na jednej operacji i w miarę sprawnej, krótkiej rekonwalescencji. Niestety w trakcie operacji doszło do komplikacji, które zakończyły się wyłonieniem stomii, a w dalszej perspektywie kolejnymi sześcioma operacjami z całkowitym usunięciem jelit. Ich usunięcie spowodowało konieczność założenia mi browiaka. W chwili obecnej jestem żywiona pozajelitowo, stwierdzono u mnie niedożywienie oraz pozostawiono mi stomie.

90% czasu spędzam podpięta do kroplówek. Czasem wyjdę na dwór. Mam jedną przyjaciółkę, która mnie odwiedza i dba o mnie. Moja sytuacja życiowa nie jest dobra. Nie mogę iść do pracy, żeby zarobić na utrzymanie, leki, rehabilitację i ogólnie na życie. Próbowałam pracować w domu, ale szybko mnie to męczy lub nie umiem czegoś, zapominam strasznie pogorszyło mi się z pamięcią od ostatnich operacji. Siedzę w domu sama. Jak uzbieram jakieś pieniążki to dzwonię po rehabilitantkę, żeby mnie wymasowała, bo odczuwam straszne bóle całego ciała. Strasznie odbiło mi się to na psychice. Kiedyś miałam sesję online które nawet mi pomogły, ale teraz nie stać mnie na nie. Dlatego zwracam się z ogromną prośbą o wsparcie.